Lebbeke – 17u30: We spreken af bij Jan. Annick is chauffeur van dienst en we willen zeker zijn dat we tegen 18u op ons matteken aan de meet liggen. Een breed lachende Hein is perfect op tijd. Iedereen alles mee? Okido. Of toch niet…?Paniek:Hein vindt zijn chip niet. Vergeten? Toch niet verloren zeker? Hij belt zijn hulplijn Krista. “Kijk je eens of hij niet op straat ligt?” Hilariteit …wa zegt em..op straat ? En inderdaad: Hein was zijn chip onder de baan verloren en hij kon zich bijna opnieuw inschrijven! De sfeer zit er al goed in, eind goed al goed. Bornem – 18u45: De startstrook. Veel deelnemers die vorig jaar achteraan moesten starten hebben hun lesje geleerd en zijn ruimschoots op tijd gearriveerd. Wij ook.We droppen ons op ons matteken aan het CC. Krista heeft een pasta gemaakt met een gepersonaliseerde boodschap en een geluksamulet uit Santiago De Compostella.Leuk!! We zitten op pakweg 200m van de startlijn,met een 400 tal deelnemers voor ons. Het wachten kan beginnen. Ik verzorg de voeten en rust wat uit. Ben lijkt gespannen. Jan en Hein ogen rustig. Bornem – 20u25: De spanning snijdt door de massa. Wie nog neerzat staat haastig recht. Niemand weet waarom, het is immers nog meer dan een halfuur wachten. Bornem – 20u55: Vlak voor de start. Sabine Haagedooren vraagt ons om de handen in de lucht te steken voor Plan International. Ambiance…dat moet van bovenaan een fantastisch zicht zijn. Een omroeper tracht in de micro de wandelaars aan te spreken maar is duidelijk al boven zijn theewater. Een lachende massa is het gevolg. We wensen mekaar alle succes. Bornem –21u00 Hopla, we zijn vetrokken! Een drukte van jewelste. Een masse toeschouwers,drie rijen dik. Prachtig stapweer. De wandelaars vormen een quasi ondoordringbare haag. Aan Blokker staan onze supporters en daar geven we ons matteken af…Meermaals werden we nagekeken door andere stappers:ze dachten dat we naar een slaapwedstrijd gingen. Het duurt tot voorbij Bornem centrum alvorens we wat tempo kunnen maken. Verleden jaar moest ik regelmatig (stress)plassen, nu valt het goed mee.Het is dit jaar Jan die duidelijk een plasje moet maken. Bornem centrum ligt achter ons, en we lopen parallel aan de N16 en gaan de dijk op. De nacht valt. Ons tempo ligt vrij hoog en de humor zit er in. Op de scheldedijk passeren we bekenden (o.a. Ief Ringoet en Bart De Mey).’ Hey,de mannen uit de gazet’. Leuk om even een praatje te slaan en de verwachtingen te toetsen. Weert – 22u30 : De eersten die ons groeten langs de kant zijn Raf en Linda uit de Blakkewei. Geroep en jolijt! Het lijkt een perfecte nacht te worden: niet te koud, niet te warm. We ontvangen vele sms-en om ons geluk te wensen en ons moed in te spreken. Dit doet deugd. Even verderop in Branst is het feest: de hele wijk staat buiten en dit is plezant. In Branst is er één huis waar de decibels het luidst door de boxen gieren, en dat is speciaal voor ons. Wim en Lieve staan reeds uren klaar en hebben duidelijk geen stem meer van het vele roepen op ons. We worden er zeer uitbundig gegroet en gekust alsof we reeds een marathon gelopen hebben. Opletten van de voetjes van de andere stappers want het tempo moet erin blijven. Ze lopen een heel eind met ons mee en we spreken af om mekaar de volgende dag weer te zien langs het parcours. Euforie! Bornem – 24u00 We duiken het donkere bos in. Hein heeft zijn eerste demarrage van de nacht geplaatst en het zal de laatste niet zijn. Een kwartier later zien we de gele straatlichten opduiken en is de lus rond Bornem een feit. Terug in Bornem,waar Hein ons staat op te wachten aan het begin van de hoofdstraat, is er nog enorm veel volk en onze vrouwkes staan paraat: vlug wat wisselen van kledij en nog wat proviand inslaan. Een afscheidskus die deugd doet en vort, terug weg. Intussen zijn Jo en Hilde al paraat om ons aan de volgende controleposten ’s nachts bij te staan. Het tempo blijft gezwind op 5,2 km/u steken. Ikzelf voel nog geen pijn, de pijnstillers schijnen te werken! Bij Friesland Foods een aantal energiedrankjes en twee(!) rijsttaartjes naar binnen werken en op naar Wintam, op 24 km. Na Bornem centrum gepasseerd te zijn is het moment de gloire voorbij, nu begint de overlevingstocht. Nu volgt er een lang stuk van 7 kilometer, dat grotendeels langs de scheldedijk loopt. Het contrast kan niet groter zijn: van de vele café’s en standjes met discobar en barbecue, naar de volmaakte stilte aan de oevers van de Schelde. Ik heb mijn eigen tempo gevonden, en laat de andere stappers hun ding doen. Ieder van ons heeft ondertussen de iPod aangesloten. De bonkende beats van Greenday zorgen bij mij voor een constant tempo. Wintam – 01u30 De eerste echt donkere baantjes liggen achter ons, maar er zullen er nog een pak meer volgen. We zijn bijna 5 uurtjes onderweg wanneer we de matten in Wintam passeren,na 24 kilometer wedstrijd. Jo en Hilde staan klaar met chocolade en lekkers,het lijkt Sinterklaas wel ! We ogen opvallend fris en Hein heeft er intussen zijn tweede demarrage opzitten. Dit lijkt niet mis te kunnen gaan. Ben ziet het nog goed zitten en hier zweer ik met hem de dure eed dat ’de kleintjes’ het wel zullen uitstappen en ‘samen’ de meet oversteken! Jan is incontournable,daar zie je nu werkelijk niets aan,hij is in superform. Op naar Ruisbroek- 03u00 Bij de stappers komt er nog maar weinig geluid uit . Een voorbode voor de lijkenstoet die gaat volgen. Hein zet zijn derde demarrage in en komt in Ruisbroek een poos vroeger aan dan de rest. Hier had hij het verleden jaar moeilijk en dat wil hij duidelijk wegspoelen. Jo en Hilde zijn wederom paraat en Jo haalt zijn schuine moppen boven,hilariteit! Hier zetten we ons voor de eerste maal eventjes op de grond. Toiletje en kousen wisselen. Na 5 […]
De hel is er! Langs deze weg en in naam van ons alle drie willen we alle supporters en sponsors reeds van harte bedanken voor de morele en financiële steun. We zullen trachten jullie vertrouwen niet te beschamen en gaan er voor ! Ondanks de moeilijkheden met de heup start ik en we zien wel waar het eindigt… We hopen jullie vannacht, morgenvroeg,in de namiddag en ’s avonds te kunnen begroeten (als we niet te veel klaps hebben, da’s blijkbaar normaal…)! We maken ons nu al mentaal klaar en om 18u liggen we op ons matteken al aan de start! Merci, merci en nog eens merci voor de support!! ps : Steun ook Daan Wauters die ook voor Erkrido stapt!
Deze dagen moeten twee koninginnenritten worden! Ik speel chauffeur richting Hoge Rielen en neem de fiets mee, kwestie van de anderen meer te laten afzien. Door de ontsteking van de pezen in de liesstreek neem ik geen risico en zal ik in de Stille Kempen de beentjes wat los trappen. Jan en Hein zijn er klaar voor. In de Hoge Rielen parkeren we de wagen en splitsen onze wegen: de ‘Panzer-en de Tigertank’ gaan stapwaarts richting Mol -uitgestippelde route van rond de 40 km. Ikzelf ga wat toeren via de fietsknooppunten. Machtige streek en zeer vriendelijk volkje dat daar huist: een spontane groet is nooit veraf. Na 16 km zorg ik er voor dat ik de mannen tegemoet rij: ze zien er nog goed uit en de spirit is groot: zingen en mij ‘uitlachen’ met mijne velo… Ik rij vooruit om te verkennen waar we een stukske kunnen eten en drinken. Drie Trappisten zorgen voor de nodige extra’s. ’s Middags slaat het weer om: wind en regen zorgen er voor dat dit geen pretje meer is. Tegen 16u ben ik aan de trekkershut aan het Zilvermeer in Mol:klein maar fijn. Het regent en na de nodige inkopen te doen in Mol zoek ik de copains die door de wind,door de regen lopen. Oeps, ze zitten int café in het piepkleine maar gezellige Dessel. Bedropen kom ik er aan en drink er ene mee. 41 km stappen voor de mannen en 72 km rijden voor mij is ver genoeg geweest met dit weer! Na een goede biefstuk-friet en dito nachtrust in het kleine hutje ’s morgens op maar o wee :geen koffie te krijgen: alles in het Zilvermeer is nog toe! Gelukkig ziet de verantwoordelijke van het gazettenwinkeltje dat we dringend nood hebben aan een ‘shot’: direct krijgen we drie koppen voorgeschoteld. Ik daarna op de fiets richting Hoge Rielen en geladen gelijk een ezel,terwijl de twee tanks ook een route stroomafwaarts volgen. Ik heb last in mijn knie en de laatste kilometers zijn een hel (intussen stat de teller op 96 km). Oef: de auto staat er nog en kort nadien krijg ik telefoon van Jan dat ik ze kan oppikken in hetzelfde cafeetje in Dessel: verder gaan heeft weinig zin met dit weer! Tegen 14u zijn we thuis: ’t was verdomd zwaar,vooral voor de twee stappers.
Ik blijf sukkelen met mijn lies en heup en zie mijn deelname al in het water vallen! Ik zal er toch alles aan doen om toch te starten. Ik mag sedert eind mei geen grote tochten meer doen en moet rusten, maar een paar keer per week te voet naar het werk en terug moet nog kunnen. En dat lukt vrij aardig,maar ’t blijft echter peanuts tegen wat me te wachten staat. Ik schakel een versnelling hoger en ook mijn dokter schakelt zijn hulplijnen in: echo en RX van de heup en adductoren en doorsturen naar de ‘heup-ortho’. Het specilaistenverdict op 26/07:zwaardere ontstekingsremmers en een eventuele heupinfiltratie op 30/07 om toch pijnvrij te stappen. Mocht hij het ten stelligste afgeraden hebben had ik beslist niet te starten maar hij geeft me toch nog hoop. Dus doen maar. Morgen 27/07 ga ik met grote broer onze chip afhalen, dan ist nog wat officiëler. De eerste serieuze uitdaging voor mij in 2 maanden. Jan heeft intussen stevig doorgetraind en ik ben zeer zeker dat hij het deze keer ook de eindmeet haalt! Hein zit in Portugal (met de mobilhome : ai-ai-denk aan verleden jaar in Zwitserland )!
De reacties en steunbetuigingen van vrienden, collega’s en kennissen komen binnen. Leuk dat zoveel mensen in deze crisistijd nog bereid zijn om centjes opzij te zetten voor Erkrido ! Ikzelf heb minder goed nieuws: al enkele dagen last van de liesstreek. Toch wat onzeker geworden en na een doktersbezoek blijkt dat ik een overbelasting heb aan de adductoren( ik wist ze tot nu begot niet liggen). Ik krijg ontstekingsremmers en afwachten, eventueel later echo. Rust zou moeten,zeker? En dat één week voor de grote tochten! Verdomme, ben zwaar teleurgesteld en onzeker. Mochten er kinesisten,ervaringsdeskundigen of tovernaars zijn die me raad kunnen geven, altijd welkom! Ik zit even in zak en as, maar we zien vrijdag wel waar we staan ? Elke avond coldpacks op de zwakke plek (moet wel zien dat er niets anders) afvriest.