Mijn maandenlange voorbereidingen liepen als gesmeerd met dagelijkse wandelingen naar en van het werk, weekendtochten met en zonder rugzak en bergjes met en zonder Pajottenland. Alles vlot verteerd. Ik was er helemaal klaar voor. Tot ik begin april last kreeg in de rechterknie die me nu reeds enige jaren parten speelt. Gevolg: volstrekte rust, sportarts, onstekingsremmers, cortisoneinjectie. Mijn mentale weerbaarheid heeft een serieuze klap gekregen. Ik zag mijn jarenlange voorbereiding ( – 7 kg astemblieft!- in jaaaaren niet gebeurd!) wegsmelten als sneeuw voor de zon. Voel nog steeds zeurende knie en het duiveltje in mijn hoofd raad me aan om de tocht toch uit te stellen. Het duiveltje heeft wel een punt, heb me al beter gevoeld. Maar ben vastbesloten om er toch aan te beginnen. Alle voorbereidingen ( vluchten, materiaal,…) zijn getroffen, ik kan gewoon niet terug. Tijd brengt raad, zeker ? En ik heb nog anderhalve week om te rusten. On verra.
One thought to “Dedju toch!”
Misschien wat laat, maar toch de moeite waard om nog gauw te bekijken! Zie http://www.wandelvrouw.nl/7-tips-om-pijnlijke-knieen-sterker-te-maken/