Deze morgen in Saint Jean vertrokken om de oversteek te maken naar Roncesvalles,een zware beklimming van 27,6 km. Gisterenavond om 20.30u kreeg ik bericht dat het niet vellig was om de hoge weg te nemen wegens zware windstorm en regen. Ik ging slapen met de gedachte voor de lage route te kiezen. Vanmorgen stond ik op en had blijkbaar besloten om toch de full option te nemen- ik was hier nu toch? Toch met een kleiner hartje begonnen. De eerste 5 km gingen vrij vlot, hoog stijgingspercentage maar gelukkig had ik mijn stokken. Nadien stak er een stormwind op en die besloot te blijven tot het einde van de dag? Ik bleef lachen, maar dit zou me snel vergaan. Wat ik daarna meemaakte was het zwaarste wat me fysiek ooit is overkomen: 6 a 7 uur stormwind tot 100 per uur, regen en hagel gedurende de hele dag. Mede-klimmers en ikzelf werden gewoonweg van de weg geblazen(er zijn beelden van!). Het was echt ‘step by step’. Het was ontzettend zwaar, in de afdaling kwam ik ook ten val- moet een zielig zicht geweest zijn. Het hemelwater zocht de zwaartekracht en baande zich een weg naar beneden langs onze route in de bossen. Ongezien,ik was in de hel. Ik zal hoogstwaarschijnlijk zwaar gezondigd hebben. Bij aankomst in Roncesvalles bleek ook dat alle hotels en herbergen vol zaten!!! Ook dat nog. Taxi opgeroepen en met twee anderen 3 km verder een hostal gezocht en gevonden. Zeer leuk en cosy. Fijne ontmoeting met John en familie uit Canada, Father Joyfull, een echte kluizenaar die in monnikspij de Camino op zijn blote voeten stapt, Marijn, Toon en Els -wat een fantastische Hollanders. De douche was direct van mij en mijn onderkoelde lichaam (echt waar) genoot met volle teugen van een hete douche. Dit was me wat, maar de zwaarste etappe heb ik achter de rug. Achteraf hoorden we dat er drie mensen met onderkoeling van de berg zijn gehaald. En dat er 400 vertrokken waren in Saint Jean en een honderdtal koppigaards -tegen advies in- toch de hoge route kozen-ik was daarbij (achteraf toch een beetje zot maar superblij dat het me lukte). Nu eten en rusten. En o, fysiek valt het nu mee, morgen overal stijf dat voel ik nu al….
T soelleken begint…
7 thoughts to “Zondag 30 april – ik was in de hel”
Ik ben blij dat je de berg trotseerde , toch gevaarlijk las ik maar je haalde het en nu rusten ,wijze raad van uw moe.
Morgen terug op pad ,ik volg je alle dagen ,wat een weelde die computer.
Hierboven is er iemand die een eind mee stapt en fier is op uw prestatie. Tot morgen en hou de moed erin.
moe
Komt allemaal goe x
Jawadde … ben onder de indruk. Zit hier in mijn luie zetel naar een filmpje te kijken, terwijl jij daar de weergoden trotseert :). Maar zoal steeds komt na regen, sneeuw en hagel uiteindelijk de zon. Hopen op beter weer dus.
Jawadde….ferm Dirk! En er direct straf aan begonnen! Doe dat daar verder goed, wees voorzichtig en niet te overmoedig, ge hebt uw punten al verdiend aan de start!
Duim voor je.
Goed begonnen, bijna half weg… . We volgen je op de voet. Typisch DL om toch de hoge route te kiezen in de slechtste omstandigheden. Als pelgrim zullen er dan al een deel van je zonden vergeven zijn, maar we zijn toch overtuigd dat je voor de volledige vergiffenis nog een lange weg te gaan hebt.
Kop vooruit en elke stap is er één dichter bij het einddoel.
Waauw Dirk, ik wist niet dat het al zo snel op jouw tocht zo spannend zou zijn.
Ik herinner mij een verhaal gelezen te hebben dat jij nu voor écht hebt meegemaakt.
Het doet mij een beetje denken aan het boek “Jagen” van Jef Geraerts. Leuk om jouw verhaal te volgen vanuit jouw de thuisbasis. Groetjes van ons allen en veel plezier nog onderweg.
Great internet site! It looks extremely expert! Maintain the excellent work!