Vannacht geslapen in een zeer oude authentieke albergue (wc en douche buiten,enkele ramen,zeer koude slaapzalen). Heb wel een zeer goede nachtrust gehad. Ik besloot met meneer Achilles gisterenavond thuis te blijven en vroeg in onze tram te kruipen (half 7!!). Voeten, knieën en meneer Achilles goed verzorgd. Vanmorgen was ik al weg om 6u50,want ik wou geen risico’s nemen zodat ik normaal de etappe kon uitdoen. Meneer Achilles was kwaad en wreekte zich de eerste kilometer. Pijn! Dit was een moment dat ik panikeerde en het retourtje naar huis al zag hangen, ik zou dit niet uithouden vandaag… Slakkengang- ik kwam vandaag opvallend veel echte slakken tegen. Na rustig wandelen besloot meneer Achilles dat hij tegen mijn koppigheid geen verhaal had en liep het plots veel beter. Weinig volk en één met de natuur en de stilte…wat waren dit zalige momenten! De klim naar Alto de Perdon op 800 m was weer serieus afzien, maar mijn knie doet het steeds beter. Achilles pruttelde weer tegen en zou dit ook doen in de afdaling. De top was magisch, de koperen beelden op de top zijn dit nog meer. Ik besloot de truitjes van Erkrido en het Revalidatiecentrum te vereeuwigen en de koperen hond naast de ezel en de ruiters leek me een goed doelwit. Zou deze hond ooit al een t-shirt gedragen hebben? Nu dus wel. Dorien zag dat het goed was. Toch een moeilijk moment toen ik berichten las van Femke, Robbe en Tijs. De afdaling naar Uterga was hels en Achilles roerde zich- ik stopte om de 50 m en was nog trager dan een slak. Beneden rustiger en daarna ging het gestaag beter met de benen en de hiel. De zon kwam piepen en brandde ongenadig. Precies of ze wilde de schade van de laatste dagen inhalen. Mij hoor je niet klagen! Karsten uit Duitsland en Simon van Nieuw zeeland tegengekomen en we geven elkaar korrezze. Dit is fun, ieder stapt zijn tempo maar er is vriendschap. Puente de la Reina is normaal einddoel in de boekskes en dat is ook waar de grote meerderheid van de stappers stoppen. Ik heb me van in het begin voorgenomen om dit niet of weinig te doen, maar een kleine albergue te nemen tussen 2 punten in. Goede raad voor komende camino-gangers: dit maakt een groot verschil! In Puente besluit ik om op een plaza een Sangria achterover te kappen en ik eet er een lekkere Menu del Dia voor 6 euro. De ober belooft me “Operacion immediata,Perregrino” en hij heeft gelijk. Binnen 5 minuten ben ik bediend. De ijskoude sangria van 1.40 euro smaakt overheerlijk. Prachtige middeleeuwse brug in Puente (werd door de Middeleeuwse pelgrims gebruikt), zeer authentiek en een van de hoogtepunten van de Camino. Indrukwekkend! Ik stap door en ben vanaf dan bijna alleen op de wereld onder een brandende zon. Nog een zeer steile lange klim zonder beschutting teistert mijn benen. De rugzak weegt te zwaar maar ik voel dit minder en minder (heb wel al 500 gr geloosd). Simon spreekt me moed in als hij me passeert op de klim, hij ziet dat ik afzie en ik geen water meer heb. ‘Duirk, it’s important that you drink enough’ en hij wil me zijn beetje water dat hij nog heeft geven. Ik bedank vriendelijk maar heb er goesting op. Ik zeg dat hij zijn eigen tempo moet stappen, hij is rapper. In de zonnige weidse velden en wijngaarden loop ik alleen en roep ik ‘I am the king of the world’ -Di Caprio is er niks tegen. Hier kan ik dat, niemand hoort me. Om 15u30 kom ik aan in Cirauqui, 7,5 km buiten Puente. 27 km vandaag, ik verbaas mezelf, tof. Uitgeput, zwetend als een rund stap ik een albergue binnen -recht tegenover een kerk- waar een zeer vriendelijke jongedame me incheckt. Oef,er is nog plaats. In de kamer naast de hal ligt een van de aangekomen peregrino’s te maffen en snurkt scheuren in het oude huis (ik overdrijf niet!). Ik huiverde bij de gedachte dat ik er terug aan ben voor deze nacht. Carsten en Simon zuchten en komen gedag zeggen (hi, you’ve made it, good!). Ik zal terug in een snurkenkamer en boven moeten slapen (de gegeerde plaatsen zijn beneden in een stapelbed). Ik lach eens groen, glimlach beleefd en het meisje snapt het. Ze kijkt naar mijn knie die ingepakt is, ziet mijn zwetende zelve ,glimlacht en zegt dan dat ze voor mij een oplossing heeft. Er is nog een kamer vrij. Ik mag erin, ’t is wel een trap op.Gaat dit lukken, vraagt ze. Tuurlijk! Ik moet niet lang nadenken. Weer alleen in een kamer van 10! Super! Wasje is met de hand te doen. Voeten,knie en hiel verzorgen,douchen,eten en slapen. Fantastisch gegeten in een mooie kelder met gewelven. Aan tafel met o.a. Simon, de Haka-specialist en twee sympathieke Fransen, Stéphane en Mikael. Het klikte meteen, gelachen, gedronken en gezeverd. Na het eten vroegen we aan Simon om de Haka te doen voor de poorten van de kerk rechtover de albergue. Direct. Ik neem dit op video. Het is grandioos. Ik probeer het op de site te krijgen. Ambiance ! Wat een beleving, alsof we mekaar al jaren kennen. Fantastisch toch? Adressen worden uitgewisseld. Morgen weer vroeg op. Het wordt warm-25 gr-we zien wel wat het wordt met Achilles.
2 thoughts to “Woensdag 3 mei – Eindelijk de zon”
Beste Dirk,
We kunnen alleen maar bewondering opbrengen voor uw doorzettingsvermogen.
We duimen dat Achilles je goed gezind mag zijn!
Dirk zet door maar niet ten koste van je gezondheid!
Buen Camino
Marinette met Eric
Beste Dirk,
Ik hoop dat Achilles niet alles gaat verpesten, maar ik weet dat je doorzettingsvermogen ( en koppigheid) zeer groot zijn. Wij steunen je met heel ons hart en lezen zeer graag je verslagen..
Nog vele groetjes en hopelijk nog veel zonnige dagen.
Je schoonzus