Zaterdag 13 mei – spirit is back

Na een (korte) nacht vertrek ik om 6.30u voor een rit van 21 km. Dit moet te doen zijn, ik doe het nu iets rustiger aan. Een klein en lekker ontbijt voor 2 euro gaat er zeker in. Smaakt zo vroeg. Eerste kilometers gaan nog door glooiende meseta-velden. Het weer ziet er beter uit, oef. Mijn kleren zijn niet droog en gaan nat mee in mijne rugzak. Ik zal die straks wel aan de draad hangen. Het gaat vlotter dan ik dacht, ik denk dat Achilles getemd is. Heb wel een eerste exemplaar van blein op mijn rechtervoet achteraan. Mag echter niet klagen, na 2 weken. De spirit is back dankzij het mooiere weer, het blijft echter fris. Na een kleine 10 km kom ik aan in Castojeriz, een mooi bewaard gebleven historische plaats. Even voordien zijn we onderdoor het klooster van San Anton gegaan. Magnifiek en met wat verbeelding zie je de middeleeuwse pelgrims en paters zo staan. Peter uit Canada die ik gisteravond leerde kennen nodigt me uit voor een koffie. Dit sla ik niet af. Hij is 68 maar ik schat hem minstens 10 jaar jonger, zo vitaal. Spreekt vloeiend Duits en Engels. Zijn ouders zijn vroeger naar Canada gevlucht. Ook Honoré, mijn eerste Belg, is daar present. Ook zo jong als een veulen. Een babbelaar, en wij stappen enkele kilometers met elkaar. Hij vertelt over zijn leven. Plots staan we voor een immens monster, de Alto de Mosterales, die moeten we over. De pelgrims zijn herkenbaar als kleine stippen terwijl ze zwoegend en zwetend deze reus beklimmen. 12% stijgen en dit over meer dan 800 m. Honoré neemt zijn aanloop en laat me gezwind achter, ook Peter steekt me voorbij. Ik kom veel te kort, maar iedereen stapt zijn eigen ritme. Als ik bijna boven ben, met mijn tong op de grond, komt plots Jim in mijn zog. Jim is een toffe kerel, director van pensioenfondsen en hij stapt ook voor goede doelen. Dit schept een band, we hebben zeer veel respect voor elkaar. We omhelzen elkaar, we dachten dat we elkaar niet meer gingen zien. Boven nemen we enkele foto’s waarna er ook moet gedaald worden, 18% astemblieft! Dit doet pijn en ik moet extra voorzichtig zijn. We halen het. Na enkele kilometers komen we de kapel van San Nicolas tegen, hier kan je overnachten waarbij als verwelkoming  je voeten worden gewassen door Italiaanse nonnen. Moet een ervaring zijn maar ik laat deze kelk aan mij voorbijgaan????. Enkele kms verder is mijn eindstation, ik neem afscheid van Jim. Doet me wat, toch elkaar vanaf dag 1 gekend. Hij leerde mijn voornaam goed uitspreken en leerde mij enkele Ierse woorden zoals Slainte = good health, sante en zegt “slan leat” wat” vaarwel mijn vriend” wil zeggen. Er is nog altijd whats app????. Ik boek vroeg in en heb een bed onderaan,weer aan de deur. Morgen een tocht van 29 km voorbereiden. Maar hopelijk eerst een goede nachtrust,want die heb ik meer dan nodig. Nog 435 kmkes????????