Na een goede nachtrust vertrek ik samen met Honore, mijnen buddy, richting Leon. Ik zal, na een rit van 13 km stoppen in Leon om van een dagje stad te genieten. Het is 7.30 u als we het ruime sop kiezen. Het water dat gisteren met bakken uit de lucht viel is nu verdwenen. Ik ben gisteren getuige geweest van een romance tussen 2 pelgrims, een Duitse en een Italiaanse casanova. Dit na een uitgebreide wijnavond…Het gebeurt af en toe op de camino dat er vonken afspringen. Hopelijk heeft geen van beiden een relatie. Mijn Els moet gene schrik hebben, ik ben clean. Ik zou ze trouwens voor geen ander willen ruilen (schoon,he????). De weg naar Leon is nog te doen qua drukte, toch wat verwijderd van de autoweg. Vermijden dat je een grote stad nadert lukt echt niet. Ik zie diverse roofvogels boven onze hoofden vliegen, twee van hen maken ruzie. Mooi spektakel… Bij het binnenkomen in Leon passeer je als peregrino een stand van de informatie waar ze je vragen vanwaar je bent, of je gaat overnachten en waar. Je krijgt er ook er een “sello”, een stempel in je credencial. Belgen zien ze overal graag komen. Een foto slaan ze niet af en ze gaan gelijk in militaire houding staan????. Daarna krijgen we een snoepje en wensen ze ons zeer vriendelijk een “buen camino”! Ferm. In Leon zie ik de Koreaan en de Fin die in onze kamer sliepen. Koreanen zijn altijd uiterst vriendelijk en zwaaien van ver. Finnen zijn iets koeler, ook letterlijk. In Leon wens ik Honoré het beste en neem afscheid, hij gaat door. Ik overnacht hier want ik wil een bad! Het is 10.30u. In hotel Paris duik ik binnen want ik heb de vorige dag een reservatie gemaakt. De kamer is nog niet klaar. Of ik mijn luggage wil achterlaten en de stad nog even wil gaan bezoeken? Om 12u mag ik terugkeren. Ik check alvast in en vraag duidelijk naar een kamer met bad. Het meisje achter de balie kijkt meewarend naar de bezwete en vuile pelgrim en zegt, “no problem”. Ik ben gerust. Ik trek de stad in dadelijk voel ik me hier thuis, zon, cultuur en een mooie majusteuze kathedraal. Leon is een aaanrader! Ik zoek me een bar waar ik rustig een koffie drink. Zalig. Niets moet, alles mag. Bedelaars halen de “rijke”pelgrims er zo uit en komen rechtstreeks naar je toe. Ik geef nooit geld aan bedelaars, als ik eten zou hebben zouden ze aan mij nog iets hebben. Nu niet. Ik keer terug naar het hotel, krijg de sleutel van mijn kamer en ga direct baar de badkamer….GEEN bad!!! Ik voel een kleine vorm van agressie naar boven komen en zou die kip van achter de balie wel kunnen pluimen en braden tegelijk. Ik heb echter geen zin om beneden van mijn oren te gaan maken en energie te steken in ambras. Ik neem een douche en blijf er expres 20 minuten onder staan- kwestie van compensatie. Waarom kiest een caminoganger eens een hotel? Omwille van een bad en geen roenkers! Ik kap me af en slaap een uurtje. Jim belt me en laat me weten dat hij ook in het hotel is. We gaan samen iets drinken en ik vind een bar met enkel belgische bieren, ook Karmeliet!!! De max! In een Harley-bar drinken een Ier en een Belg het beste bier uit Biggenaat en hele landstreken. Jim had me het hotel aangeraden omdat hij er reeds was geweest. Toen ik hem vertelde van de affaire met het bad bied hij spontaan zijn kamer aan want hij heeft een bad. Ik moet hier niet lang over nadenken. Dit is pas een vriend! “Use it as long if you like, and relax”. Hij geeft me zijn sleutel, hij gaat terwijl lezen en naar de mis in de kathedraal. Het vertrouwen is grenzeloos en dit is zo zeldzaam. Ik geniet met volle teugen van het hete bad in een ander zijn hotelkamer. Volledig clean ga ik nog even whats-appen met Els. Daarna met Jim iets gaan eten want ik kan een paard op, zo’n honger!!! Fantatische paella en een magnifieke ijskreem. Moe maar voldaan keer ik terug naar mijn kamer. Jim blijft nog een dagje hangen in Leon, hij haalt me wel in. We nemen voor de zoveelste keer afscheid, het wordt genant en plezant tegelijk. Ik weet het- dit is een echte vriend geworden. Superman, we will meet again, zegt hij in zijn sappig Iers. Ik moet naar Ierland komen, zegt hij. Ik zit voor op mijn schema. Ik zal mijn tochten wat moeten inkorten want mijnen brother komt volgende week vrijdag op om de laatste week mee te stappen. Coole brother heb ik ! Hij heeft zijn benen al ingesmeerd en de rugzak van 9 kg staat klaar. Bienvenudo!
One thought to “Donderdag 18 mei – In Leon”
Dirk,
we hoorden elkaar niet meer voor je vertrek. Maar, ik volg je pelgrimstocht op de voet !
Knap hoor !
Katrien