Vrijdag 26 mei – rotweer in de voortuin van Galicie

Vandaag een etappe van 23 km voorzien. Gaat wel langs de autoweg. Gisterenavond nog een leuke avond gehad met de kamergenoten. Eerst had Priya te veel eten gekocht en nodigde ze ons uit-in de keuken van de albergue-om samen met haar haar “overschot “naar binnen te spelen. Nick en Linda, een 23-jarige Duitse die voor sociaal werkster studeert, waren er ook. Gezellige babbel daarna verdergezet op het terras. Nick is toch wel een guitige kerel. Veel gelachen. Relatief goede nachtrust gehad. Vertrokken om 6u50. Ik stap buiten en in een steegje in het duister zie ik licht branden. Het was de lokale bakker, volop bezig en het rook er heerlijk. Het was een authentiek bakkerijtje waar je ook echt in de bakkerij staat en alles ziet gebeuren. Brood wordt gebakken in een houtgestookte steenoven, je ziet het gebeuren waar je bij staat. Prachtig! Geen tijd om te blijven staan natuurlijk. Ik bestel er 2 napolitanas (mijn lievelingskoek met chocolade hier) en vertrek onder een grijze hemel. Na 10 minuten heb ik prijs:het gedonder boven mijn hoofd heeft resultaat. Regen… en het zou niet meer stoppen. Op zo’n dagen wens je dat je thuis gebleven was. Je kan niet genieten van de omgeving, je kledij plakt aan je lijf ( ik had mijn gescheurde zware poncho reeds na twee weken achtergelaten) en je moet gestaag klimmen langs een saaie en gevaarlijke autoweg. Nee, ik heb al toffere momenten gehad. Er is heel weinig volk op de baan (ik ben een 20-tal (????!) druipnatte collega’s tegengekomen). Ofwel heeft niemand goesting om te wandelen vandaag ofwel zijn enkel de hopelozen op de baan. Er is opvallend meer taxivervoer. T zal het tweede dus wel zijn☺. Een dag om snel te vergeten dus. Ook in mijn blog kan ik hierover weinig boeiends vertellen- sorry voor mijn trouwe lezers. Om 13u kom ik kloddernat aan bij een herberg in La Portela de Valcarce. 13u is tot op heden altijd een uur geweest dat ik zonder reservering een bed had. Nu: Completo!!! Dat kan toch niet waar zijn. Ik vraag of ze toch geen oplossing hebben en tot mijn grote verbazing nemen ze me mee naar een klein plaatsje waar een bed staat en een kleine douche Er staat een Tv (!). 12 euro? Vale? Ok. Ik mag hier slapen! Tof, ik probeer me te installeren en zal toch alleen liggen, da’s het belangrijkste. Ik neem en warme douche en ga slapen. Ondanks het ‘goede’ nieuws van het bed voel ik me vandaag echt niet super. Ik heb echt veel te weinig slaap gehad de laatste 4 weken, dit wreekt zich. Mijn benen willen ook niet meer mee, ik heb het nu echt fysiek moeilijk. Spierpijn, mijn maag ligt overhoop…Ik heb geen honger,maar moet iets eten. Anders gaat het zeker niet lukken. Gelukkig willen mijn knieën en onze Achilles wel nog mee. Jan is intussen vertrokken vanuit Zaventem. Hij laat me weten dat hij veilig geland is in Santiago en zal morgen naar Ponferadda reizen en dan met de bus tot aan de voet van de berg komen. We zullen elkaar misschien niet onmiddellijk treffen maar de bedoeling is dat we mekaar boven zien. Hoe, dat zien we wel. Hij zal in ieder geval niets te vroeg komen, heb wel wat familie nodig????. Het zal een korte avond worden, dat voel ik. De Wifi trekt hier ook op niet veel…maar ik blijf (glim)lachen! Ik hoop dat ik morgenvroeg beter wakker wordt dan ik me nu voel en dat de weergoden me tijdens de beklimming goed gezind zijn. On verra…