Blog van Dirk: follow me!

 Ik ontmoette Father joyfull, een Amerikaanse pelgrim die de camino zeer bewust en authentiek doet …op blote voeten! Scherpe rotsen,grindpaden, modderige stromen zijn ook zijn deel. Zijn budget is beperkt tot 100 euro.Dit is de ware echte pelgrim! Immens respect en bewondering voor hem en zijn geloof als ik ons soms volledig gepakt zie stappen als ’toeristen’.   

De Fransman en de Duitser in onze kamer besloten vanaf gisterenavond tot nu (ze zijn nog bezig!) een robbertje snurkgevecht te houden. Er is geen winnaar wat mij betreft want ze halen allebei ongeveer evenveel decibels. Zelfs  mijn oordoppen hielpen niet, enkel muziek in de oortjes kon deze pijn wat verzachten. Uiteindelijk heb ik nu een kleine 3 uur ‘geslapen’ en ben ik nu ‘rise and shine’. Dit is een van de mankementen van de Camino en moet je er bijnemen. Ik kon ze toch niet uit het raam kieperen? Ik ga hun gezichten goed onthouden en morgen de herberg passeren waar ze inchecken. Ben me dan maar gaan douchen en mijn knie gaan soigneren voor iedereen wakker wordt. Ben stillekes geweest en neem nu een kleine voorsprong deze morgen. Niemand wakker en nu lig ik hier weer te tokkelen. Nog wat muziek luisteren en dan binnen 2 uurtjes rugzak klaarmaken. Wat heeft een mens hier anders te doen? Ik hoop vanavond aan te komen net voorbij Pamplona. De meeste pelgrims blijven in Pamplona. Voor mij is zo’n grootstad te druk om te blijven plakken. Enkel wat foto’s nemen,denk ik. Ik wil wat zekerheid van een slaapplaats dus ik ga een eindje voorbij Pamplona (als ik onderweg niet in slaap val,natuurlijk). De  stieren in Pamplona worden toch pas in het najaar losgelaten… Etappe wat vlakker en rond de 22 km. Weersverwachting vandaag 16 graden en een beetje regen, vanaf morgen zon en 25 graden. Moet lukken.  

1 mei was voor mij vandaag een echte dag van de arbeid. Gearriveerd in Larrassoana,tocht van 27 km. Na gisteren vrij goed gerecupereerd: spieren stijf maar dat liep ik er in de eerste kilometers wat uit. In een klein supermercatoken vroeg een chorizzoworst en wat kaas gekocht. Daarna in een barretje een “bocadillo”(broodje) voor ’s middags en een lekkere café Americano op een terrasje…zaalig. Een babbel met een Hongaar die fietste vanuit Boedapest. Er volgden enkele zware klimmen met fantastische vergezichten- volop in de bossen- en dat gecombineerd met een blauwe hemel en gieren in de lucht (allez toch ene). Inderdaad een van de mooiste etappes. Ook helemaal alleen, weinig of geen medestappers in het begin. Er moest wel nog wat afgedaald worden en dat was geen pretje. Een aanslag op de knieën die het al zo lastig hebben… Zeer lastig. Aangekomen in Larrasonia waar ik een Albergue San Nicolas vind. Supergoed en proper,we slapen deze keer niet gemengd maar 6 mannen bij mekaar. Ook Frank uit Texas die ik op de etappe tegenkwam en de  eerste dag ook in mijn herberg in Saint Jean sliep. Opvallend hoeveel vriendschap je hier ontmoet. Ik had het me wat voorgesteld maar je moet het meemaken om het te voelen: wildvreemden die zonder vragen helpen als ze zien dat er een probleem is, iedereen supervriendelijk, positivisme troef. Wat een verschil met de wereld waarin we dagelijks worden meegesleurd. Hier is het niet ieder voor zich, maar iedereen helpt iedereen! Hoeveel ‘ola’s’ ik al niet heb moeten beantwoorden, de lokale bevolking is super. Ik probeer mijn zielige Spaans boven te halen. Ze vinden dit hier fantastisch en zijn dan ook zeer behulpzaam. Ik kwam onderweg ook Toon en Els,de Dutchman zijn vriendin nog tegen alsook 5 personen bij wie ik in Saint Jean verbleef. Simon,een Nieuw-Zeelander lijkt ook mijn type – is een nieuwe room-mate. Precies of we mekaar al jaren kennen. “Hi Dirk ” (ze spreken het uit als Duirk): Ann uit Ierland, Jim uit Ierland, Bruno en Marilia uit Brazilië en Frank uit Texas. Straks samen eten. Salud! Morgen richting Pamplona,de eerste grote stad.