Deze dagen moeten twee koninginnenritten worden! Ik speel chauffeur richting Hoge Rielen en neem de fiets mee, kwestie van de anderen meer te laten afzien. Door de ontsteking van de pezen in de liesstreek neem ik geen risico en zal ik in de Stille Kempen de beentjes wat los trappen. Jan en Hein zijn er klaar voor. In de Hoge Rielen parkeren we de wagen en splitsen onze wegen: de ‘Panzer-en de Tigertank’ gaan stapwaarts richting Mol -uitgestippelde route van rond de 40 km. Ikzelf ga wat toeren via de fietsknooppunten. Machtige streek en zeer vriendelijk volkje dat daar huist: een spontane groet is nooit veraf. Na 16 km zorg ik er voor dat ik de mannen tegemoet rij: ze zien er nog goed uit en de spirit is groot: zingen en mij ‘uitlachen’ met mijne velo…
Ik rij vooruit om te verkennen waar we een stukske kunnen eten en drinken. Drie Trappisten zorgen voor de nodige extra’s. ’s Middags slaat het weer om: wind en regen zorgen er voor dat dit geen pretje meer is. Tegen 16u ben ik aan de trekkershut aan het Zilvermeer in Mol:klein maar fijn. Het regent en na de nodige inkopen te doen in Mol zoek ik de copains die door de wind,door de regen lopen. Oeps, ze zitten int café in het piepkleine maar gezellige Dessel. Bedropen kom ik er aan en drink er ene mee. 41 km stappen voor de mannen en 72 km rijden voor mij is ver genoeg geweest met dit weer! Na een goede biefstuk-friet en dito nachtrust in het kleine hutje ’s morgens op maar o wee :geen koffie te krijgen: alles in het Zilvermeer is nog toe! Gelukkig ziet de verantwoordelijke van het gazettenwinkeltje dat we dringend nood hebben aan een ‘shot’: direct krijgen we drie koppen voorgeschoteld. Ik daarna op de fiets richting Hoge Rielen en geladen gelijk een ezel,terwijl de twee tanks ook een route stroomafwaarts volgen. Ik heb last in mijn knie en de laatste kilometers zijn een hel (intussen stat de teller op 96 km). Oef: de auto staat er nog en kort nadien krijg ik telefoon van Jan dat ik ze kan oppikken in hetzelfde cafeetje in Dessel: verder gaan heeft weinig zin met dit weer! Tegen 14u zijn we thuis: ’t was verdomd zwaar,vooral voor de twee stappers.
