Onder een donkere hemel stappen Tijs en ik onze eerste tocht samen af. 25 km ploeteren of een fluitje van een cent ? We zullen het binnen enkele uren weten. Binnen een aantal uur weten we het. We spreken af dat we een serieus tempo gaan proberen te halen om snel thuis te zijn … Raar, waar hij vroeger als kleine pagadder in mijn nek plaatsnam loopt hij nu als een volleerde kerel naast mij in aanloop van de tocht van zijn leven…:de dodentocht. Het gaat prima en we malen de kilometers er goed door, stoppen aan de controleposten is er niet bij. Da’s voor ‘platte zjatten’. Tijs wordt geconfronteerd met de minder leuke kanten: schoenen niet aangepast en na 20 km blijnen de voetjes. Toch halen we de 25 zonder noemenswaardige problemen en om 12u binnen, maar we weten wel wat we gedaan hebben. Leuke sequel : mams wacht met een beenmassage…Leuk dat we weer op haar kunnen rekenen! Tijs zijn besluit staat vast : in augustus wil hij er bij zijn!
