Zaterdag 20 mei – hemels logeren bij een Vlaamse hospitalera

Deze morgen na een slechte nacht door de Donderende Duitser (zou misschien een titel voor een nieuw album van Suske en Wiske kunnen zijn????) afscheid genomen van Diana, John en Pryia. John was nogal lang blijven liggen en had ontbijt besteld in de Albergue om 7u. Hij had gehoopt dat hij met mij zou kunnen starten maar ik kan hierop niet wachten. Ik hoop dat hij het goed doet, misschien kom ik hem nog wel tegen. Om kwart voor 7 was ik bezig. Vandaag normaal 19 km naar Villares de orbigo. In de verte doemt het monster van de berg O’cebreiro (1330m) en montes de Leon (1515m)op en daar ga ik binnen enkele dagen over moeten. Maar ik zeg tegen mezelf: als je de eerste dag in de Pyreneeën overleeft,overleef je alles! Warme dag en ik ploeter er me door. Ik kreeg van Wendy, de Amerikaanse die ik enkele weken geleden ontmoette, het bericht dat ik in Albergue Villares de orbigo moest stoppen want zij had hier een zeer goede ervaring en de hospitalera was een Vlaamse, genaamd Christine. Dus dit was met stip aangeduid. Om 12u30 aangekomen, samen met Gerold- een sympathieke Duitser met wie ik onderweg aan de babbel raakte. Prijs 8 euro. We waren de eersten en konden dus weer kiezen. Christine was zeer openhartig, vriendelijk en behulpzaam. Ze doet dit alleen en ik voelde me dadelijk meer dan welkom. Het avonddiner en het ontbijt waren donativo. Pas op: donativa is niet gratis, je geeft wat je wil. Ook kon ik uit de frigo nemen wat en zoveel ik wou. Neem hierbij nog een gezellige binnentuin, cleane wc’s en douches, kamer met 2, de eerste plaats waar we lakens kregen voor op het bed en dit maakt deze plaats tot een van mijn beste ervaringen tot nu toe. En natuurlijk de Vlaamse hospitalité! Superdag, this looks like holiday today! Dus, doe je de camino moet je hier zeker stoppen!

De camino geeft me enorm veel voldoening. Maar toch heb ik een aantal bedenkingen.

Taxi’s doen goede zaken. De luxe-pelgrims, zoals ik ze wil noemen, laten hun bagage (vele Samsonite koffers!) of rugzak gewoon vervoeren naar de plaats waar ze reserveren. Kostprijs: 5euro. Ze trakteren zichzelf op een taxi of de bus als het regent of als de weg ‘saai’ is. En ze zijn met velen, deze toeristen. Persoonlijk vind ik dit jammer, je doet (een deel van) de camino full option of je doet hem niet. Indien het om medische reden niet wil lukken stel je dit uit en kom je later terug. Ik zou me doodschamen. Ik heb jonge meisjes gezien die de eerste week zich moesten vooruit sleuren en die ik enkele weken later ineens voor mij uit zag stappen zonder rugzak, lachend en gierend. Dat is ook de reden waarom ik al drie maal naast een bed greep.

De meerderheid van de Engelstaligen en Franstaligen doen ook geen moeite om de bevolking in hun lokale taal aan te spreken. De Belgen hebben hier op dat vlak en heel goede reputatie- wanneer ze voelen dat je de taal wil spreken zijn ze heel open en verloopt de communicatie met handen en voeten- maar zeer hartelijk. Dit is een vorm van respect voor de lokale bevolking.

Rust in je eigen hoofd is een van de grootste motieven om deze Camino te stappen. Sommige pelgrims hoor je van ver komen en de decibels schallen over de velden. Opvallend is dat het veelal over dezelfde nationaliteit gaat????.  Je raadt wel welke. Lawaai hoort bij zo’n massa maar ook hier soms een gebrek aan respect voor de anderen die hier dit niet als toerist doen, waaronder ik????. 

Tot zover de bemerkingen, maar het is zo’n mooie ervaring die ik nooit of te nimmer zal vergeten. Als mens kom ik hier sterker uit, dit voel ik nu al!!! Langs deze weg wil ik Els nog eens bedanken dat ze me de ruimte geeft, ik weet dat het voor haar niet eenvoudig is en dat het 5 lange weken zijn. Love her very much!